SONSUZLUĞUN UFKUNDA

Karadan ayrıldık, gemiye bindik! Arkamızdaki köprüyü yıktık, daha da iyisini yaptık: Karayı yıktık. Şimdi de, küçük gemi, ayağını denk al! İki yanında okyanus var; her zaman kükremiyor, orası doğru; yüzeyi ipektenmiş gibi, altın yaldızlıymış gibi serilip yayılıyor bazen, iyilik dolu bir hayal kuruş bu sanki. Ama vakti saati gelince onun sonsuz, uçsuz bucaksız olduğunu ve hiçbir şeyin sonsuzluk kadar korkunç olmadığını anlayacaksın. Vah zavallı kuşçağız, özgür sanıyordum kendini, şimdiyse bu kafesin parmaklıklarına çarpıyorsun! Karada sanki daha çok özgürlük varmış gibi onun sılasına tutulursan vay haline, "kara" da yok artık!
(Arka Kapak)