Şiir Sende Ağlıyor

yalnızlığımın karlı vadisinde
en sıcak haziran sabahlarıydı
dokunan ellerin
güneşli bahçelerse gözlerin
haresinde yemyeşil ağaçlar büyüten
şimdi gölgesinde otursam yine o
gözlerin
salıncak kursam gözlerine
ruhumu sallasam yeşilinde
şimdi uzak bir iklim
senli zamanlar
şimdi kalemi eline alıyor içimdeki
şair
ellerini anlatıyor önce
sonra gözlerini
kalemim oluyor saçların
sözcükler ötesi dökülüyor sayfalara
sayfaları öpüyor mavi bir mürekkep
şiir seni yazıyor
şimdi seni özlüyor içimdeki aşık
sen gözyaşlarım oluyorsun
tuzlu bir yağmur düşüyor
dudaklarımdan
damla damla yokluğun
şiir sende ağlıyor

(Tanıtım bülteninden)