Safahat

Ben böyle bakıp durmayacaktım, dili bağlı, islâm'ı uyandırmak için haykıracaktım. Gür hisli, gür îmanlı beyinler, coşar ancak, Ben zâten uzun boylu düşünmekten uzaktım! Haykır! kime, lâkin? Hani sahipleri yurdun? Ellerdi yatanlar, sağa baktım, sola baktım; Feryâdımı artık boğarak, na'şını, tuttum, Feryâdımı artık boğarak, na'şını, tuttum Bin parça edip şi'rime gömdümde bıraktım. Seller gibi vâdîyi enînim saracakken, Hiç çağlamadan, gizli inen yaş gibi aktım. Yoktur elimden şu sağır kubbede bir iz; İnler "Safahât" ımdaki hüsran bile sessiz!