Yüzleşi

Pusulahani çobanıydımsimsiyah saçlarınınhani umursamazdık yaellerimizden kayarken hayatbana mısın demezdikpapatya tarlalarını yalayan rüzgara inatbir anlık hevesti kursağımızda zamankırlaşan saçlarımız kaldı geriye bizdenbir de kırışık çehremizgeçerken serden güzelliğimizneler kaçırmışız meğer habersizbir nefeslikmiş geçen günlerimizmesnevi'ye varınca el eledivan'da hayat bulduk tambur ve ney'leah bir ‘ben' olaydı yüreğinah bir de yunsaydık ya zemzemlesığar mıydı acep bu can şu kafesekurtulmak için uçurumun kıyısından anladım otuz beş yaş gerekmişdönmek için yüzümüzükıbleye