Yaşamamak

Yaşanılan olayların hepsi normal geliyor artık ve korkmuyorsun. Hayatından geçip giden yılların özlemini çok derinlerde hissediyorsun. Gözlerin kapandığında çocukluk günlerin geliyor aklına. Neşe içinde geçen bir hayat… Hayaller kuruyorsun doğal olarak. Mis kokulu bahçeler ve oyun oynarken çıkardığınız sevgi dolu sesler. Düşünürken bile gözlerin doluyor. Gülümsüyorsun ve yaşadığın gerçek hayattan uzaklaşıyorsun. Duman ve barut kokusu tekrar burun deliklerini yakınca gerçeğe dönüyorsun. Yine de gülümsüyorsun ve bu kaos hayat boyu devam edecek değil ya diyorsun.

“Umarım düşündüğün gibi olur çocuk...”