Son Gözyaşı

İbrişimle işlenmiş bir mineli çadır
Yer yok kadeh koyacak ocak başında
Suskunluğun sosuna yatırmışlar çığlığı
Kurutulmuş güneş gölgesinden tut da
Islak suya kadar
Herkes ocağa imge atıyor
İkinci kahvenin hatırında zaman
Vazgeçtim körük çekmekten
Çırasız çıkıyor duman