Son Çocuklar

ÇOCUKLARA KIYMAYIN EFENDİLER!
Roland, her yıl anneannesiyle dedesinin yaşadığı şehre gitmeyi iple çekerdi. Birbirinden güzel ev yapımı yiyeceklerden yemek, sebze ve çiçek bahçelerinde dolaşmak ayrı bir keyifti. Hem o şehirde sevdiği pek çok arkadaşı vardı.
Yolculuk her zamanki gibi başladı. Gökyüzü berraktı, muhteşem bir yaz havası... Her şey yolunda derken, önce alev topunu andıran bir ışık ve ardından gelen fırtınayla herkesin hayatı birdenbire, saniyeler içinde değişti.
Gördüklerinin bir atom bombası olduğunu anlamaları uzun sürmedi. Artık açlıkla, yoksunlukla, radyoaktif zehirlenmeyle mücadele etmek zorundaydılar. Lakin her şeye rağmen güçlü olmalıydılar; çünkü onlar son çocuklardı...