Savaşsız Yirmi Gün

" Savaş, kıyamet günü borusu gibi, ulu bir varlığın önünde insanoğluna kendini çıplak hissettiren, yaptıklarının sorumluluğunu duyuran büyük bir olaydır...İnsanoğlu o gün sevalarının günahlarından daha çok olmasını tutkuyla ister. Bu, eğer inanıyorsa böyledir. Tanrı' ya değil, kendi yaşamından daha önemli bir şeye, ülkesinin geleceğine inanıyorsa...İnancın her türlüsü vardır. İnsan yurdu için değişik değişik konuşur ve düşünür.Ancak savaş gerçekten kıyamet günüdür. Yapabildiklerimizden de, yapamadıklarımızdan da sorumlu tutulacağız kıyamet günü sorgulamasından daha korkuç ne olabilir.