Parantez

“Delilik bu,” diyordum kendime ara sıra, özellikle gece yattığımda, yatıp da gözümü tavana diktiğimde. Ama buydu istediğim biraz da. Deli olmak. Örnek gösterilen bir öğrenci, hayırlı bir evlat, kardeş, can dost olurken kaçırdığım şeylerin olabileceğinden şüphelenmiştim hep. Bir şeyi tutarken bıraktığımız onlarcası. Bu, ele geçmez bir fırsattı.