Mimar Sinan (Muştu Fetih Kitapları)

- Hadi aslanlarım, biraz daha gayret, az kalmış. Çocuk büyük bir iş yapmanın keyfiyle bağırdı:
- Tamam, düzeldi.
...

Çocuğun gittiğini gören ustabaşı Sinan'a yaklaştı:
- Affedersin efendim, minarede eğrilik falan göremedim. Bir çocuğun sözü ile niye bunca meşgul oldu ki?
Koca Mimar, gülümseyerek sakalını sıvazladı:
- Ustabaşı! Biz öyle bir hakikate iman etmişiz ki değil minarenin eğrisine bile tahammül edemeyiz. Hele lafın eğrisine hiç tahammül edemeyiz. Dedikodu ocak söndürür. Eğer biz o minareyi çocuğun yanında düzeltir gibi yapmasaydık, o çocuk gördüğü herkese minarenin eğri olduğunu söylerdi. Kulaktan kulağa "minare eğri" lafı dolaşırdı. Belki de daha cami açılmadan adı "Eğri Minareli Cami" olurdu. Biz böyle yapmakla bu lakabının önüne geçtik.