Kayıp Şecere

Uso Dayı mekânı cennet olsun, nur içinde yatsın.
Gider gelmezdi. Bilirdik. Parası olmayınca çıkmazdı.
Çıkmayınca takatsiz kalırdı. 12 Eylül zamanı
sokağa çıkma yasağı vardı. Herkesi toplayıp
götürüyorlardı. Uso Dayı'nın oturduğu sokakta
her evden birkaç kişi alıp götürmüşlerdi.
Götürdükleri kişileri boş bir arazide bekletiyorlarmış.
Bu nedenle sokakta askerler sürekli tur atıp,
dışarıya kimseyi salmıyorlardı. Komşu kadınlar
bir iki gün sonra onu hatırladılar. Askerlere
söylediler, dinletemediler. Askerler hiç yüz vermedi
kadınlara, 'Çıkmak kesinlikle yasak' dediler.
Kadınlar, 'Kimi kimsesi yok, yemeği siz götürün bari,'
dediler. Ama askerlerden, 'Asker kimsenin
hizmetçisi değildir,' cevabını aldılar.

Günler sonra, yeni gelen nöbetçi astsubay kadınları
dinleyip yıkık eve gitti. Kapıyı açtıklarında,
evinde kavalına sarılı bulmuşlar...