Karanlığın İzleri

Gökyüzü mavisi gözlerle karşılaştığım her an; Gözlerindeki ateş, bir mumdan farksızdı. O mum eriyor, azalıyor ve yok oluyordu. Eriyen mumun her bir damlası tam kalbimin üzerine damlayıp acı bir sızı bırakıyordu her defasında. Mühürlenmişçesine kalıyordu o damlalar orada. Ve acısını bile sevdiğim gökyüzü mavisi sahibi, tüm acılarımın da sahibiydi Gülüşlerimin sahibiydi, kalp atışlarımın sebebiydi.

Asel Yılmaz