Her Yaşam Bir Öyküdür

Kapıyı birkaç kez tıklattı öğretmen. Sonra açılmasını beklemek için kenara çekildi. Kapı açıldı. Muhtarın evi köyde briketten yapılmış ikinci evdi. Açılan kapıdan içeri girdi, selam verdi. Yorgundu, yolculuğu çok yormuştu.

Köyünüze yeni tayin oldum. Öğretmenim. dedi.

Saç, baş kir içinde, uykusuz bir durumda muhtarın evinin salonunda ayakta bekledi. Bir gece önce Rıza'nın otelinde uykusunu alamamıştı. Gözleri kan içindeydi. Muhtar otur demedi. Başı önünde yüzüne bakamdan;

Öğretmensin he?

Öğretmenim.

Sünnisin, yoksa Alevi?

Dışarısı geceden payını almaya başlamıştı. Karanlık yerleşmişti çoktan. Sorunun cevabının ne olması gerektiğini kestiremedi. Şaşırdı.