Gül Kurusu Yalnızlığım

gözlerim

ve bunlar benim gözlerim
hazin bir gölge var kirpiklerimde
ellerim desem
yılların yorgunluğunu gizler
hâlâ dilediğim gibi değil gülüşüm
silebilir miydim alnımın en derin çizgisini
zamansız karlar dökülürken saçlarıma
iki avcumun içine sığdırdığım ömrüm
bugün sokaklarda gölgemle yürüdüm
dargın insanlar dolaşıyor bu şehirde
aşk yorgun düşmüş yalanlardan
sevgiler bezgin
sevdalar unutkan
hani diyordum
yeniden yasak elmayı yese
havva ve âdem
belki gök
ayrı bir biçimde şekillenecek gözlerimde
maviyi değişik tonlarda severiz belki de