Eylül Dönüşü_(manzumeler)

Eylül akşamları
Yine güneş solgun
Mor bulutlar sarmış dağların başını
Ufukta ışıklar eriyor pembe tüller
Ve kuşlar yorgun
Karanlık doluyor avuçlarıma
Ellerimde sevdan kalan tek hatıran
Yalnızlık ve biz
Mazide kalan iz

Eylül akşamları
Yine hüzün var
Birkaç kuru yaprak dallarda asılı
Güneşi kuşlar karşılar
Dudaklarımda ismin
Seni çağırdım uzaklardan
Yanımda sensin bana sarılan
Gözlerinde yaş
Sağanak başlar yavaş yavaş

Eylül akşamları
Bir soğuk rüzgâr
Sokak lambaları ve bir kara köpek
Sabah erken bir saksağan
Haber getirdi öterek
Yazımı yazan binlerce melek
Yüreğimde olan boşlukta sensin korkak ve ürkek
Camın önünde bir gül
Dalında bülbül