Duvarlarda Gözlerim Üşüyor

Donuk bakışından ağır değil gece
uzanırken varlığına yok olur yalnızlığım
kokuların kameriyesinde kutlu güzelliği
gördüğüm bir çiçektir açar sesizliğince

acının eğitmini almış düşüncenin duyarlılığıyla
deneyimin davranışlara yansıyan o ince birleşimi
her eylemi eşsiz kılan en iyi zamanlama
değirmi bir aynada iki yıldız çekimi

renklerin raksı başlar kaosunda karanlığın
ezgili bir esriklikte mayalanır mutluluk
geniş ışıklarla sevişen gözlerin
büyük aşkıyla büyülü sonsuzluk