Düş Kangrenleri

(masalların mavi saçlı kızıydı, her gece yanımda yatar
soluğumdan öperdi
anıları ve aşlarını sürüklerken ardından
gözleri bağlı
ve ıslaktı yanakları,
masallardan geriye kabuslar kaldı...)
...

şimdi yanlız anılar kaldı senden bana
bir ihtilal gibi zamansız gel-gitler
ve armağan ettiğin kızıl düşgelimler kaldı
sel gider, kum kalırdı ya
kangrenleşen düşler kaldı bize yalnızca
adına aşk dediğimiz o derin uykudan...
(Arka Kapak)