Bekledim

Duygularımı şu an bile anlatamazken bunu şiire dökmek, o duyguyu belki de tek bir kelimeyle anlatabilmek....
Benim için çok zor.
Annemin yıllardır bunu nasıl yaptığını, hangi zaman aralığında ortaya çıakrdığını anlamam imkansız. Bazen bir peçetenin üstüne, bazen avucunun içine bazen hep çantasında taşıdığı küçük not defterine...Hatta ahşap yayla evinin duvarlarında hala dörtlükler durur.
Her defasında şiirlerini toplayıp düzenlemesini istedik. O kdar güzeldiler ki..Elbise dolabının içindeki kitaplıktaki tek göz çekmecede sararan yaprakları toplayıp biraraya getirme zamanı çoktan gelmişti...
Ancak fırsat buldu kendisi için birşeyler yapmaya...Hala üstüne titrediği çocukları, ceviz içi olarak nitelendirdiği torunları, bir yastıkta elli sene geçirdiği eşi...
Bunca sen beklemesi gerekiyormuş.
Teşekkürler...Çok teşekkürler...