Atlantis'ten İstanbul'a_{Kadim El Yazmaları'nın Peşinde}

Karların oluşturduğu çığlar ve dağların tepelerindeki buzullar, yapıştıkları kayaları da beraberinde sürükleyerek koca bir nehir gibi, gece boyunca, odayı da içine alan geniş bir alana aktı, durdu.

Ardından lapa lapa yağmaya başlayan kar, öyle bir örtüp de saklamıştı ki her şeyi; sabah olduğunda, obanın bulunduğu topraklar üzerinde binlerce yıldan beri hiç kimsenin yaşamadığı sanılırdı.

Geride hiçbir iz bırakmadan, hep birlikte yok olmuşlar, gecenin sessizliği tekrar Uygur ellerine egemen olmuştu...