Gönül Atölyesi

Hareketli bir çocuktum. Yediklerimi, yağ bağlayacak kadar bekletmeyip hoplaya zıplaya yaktığım için olsa gerek, kara-kuru, kürdan gibi bir şeydim. Ama mahalledeki her taşın altından ben çıkar ve her vukuatta başrolü kapardım. Çocukların elebaşı idim." diyen ve bu sözlerine karşılık mahallelinin:"Eksiği var fazlası yok." dediği Engin'in hayatı, mahalleye taşınan üniversite talebesi bir grup genci tanıması İle yeni bir mecraya doğru akmaya başlar.

Engin, iyi bir insan olmaya karar verdiğinde; anne babasından, mahalle esnafına; öretmenlerinden, kantincilere; kantincilerden okul arkadaşlarının anne babalarına varıncaya kadar herkes, bu durumu geçici bir hâl olarak görür ve bunu fırtına öcesi sessizliğe yorar.

Engin, zaman içinde, yürümeye azmettiği yolun meşakkatli, menzilin de uzak olduğunu fark eder. Bu noktadan sonra kendi kararını kendisi verecektir. Ya eski Engin olup "haylaz" günlerine dönecek ya da her mihnet kabulümdür deyip yola devamedecektir.