Erik Ağacımı Kestiler (Anadolu'dan Esintiler Serisi - 1)

Köye iyice yaklaştığımızı, geçen yaz tatilleri boyu çim kayağı yaptığımız tepeleri tanıyınca anladım. Gün batışı, efsunlu bir eflâtuna boyamış çimenleri... Köye bu denli yaklaştığımızı fark etmek, beni iyiden iyiye heyecanlandırdı. Kalp atışlarım hızlandı ve bütün dikkatim bakışlarıma üşüştü. Özlediğim yerleri daha iyi görebilmek için... İki amcamın dört çocuğu da, benimle birlikte köye geliyordu. Yol boyunca, onlar kendi aralarında konuşurken, ben hep, telgraf direklerini birbirine bağlayan tellerin üzerinden kaymıştım gözlerimle. Dedemi düşünmüştüm sık sık. Kim bilir nasıl özlemiştir bizi ve ne büyük bir sevinçle karşılayacak...