Benim Oğlum Bir Eroinman

Özellikle Batı'da sosyal bir yara haline gelen uyuşturucu bağımlısı gençlik, doktorlar, aile danışmanları ve psikologlara kadar her kesimden çözüm aranan bir olgu. Buna karşın pek az ilgili, uyuşturucu bağımlısı çocukların ebeveynlerinin acısını biliyor. Anne-babalar çocuklarının bağımlılığından sorumlu tutulurlar ve suçlanırlar.

İşte bu kitapta, oğlu uyuşturucu bağımlısı olan bir annenin dramına tanık oluyoruz.

Evelyne Buchmann, on beş yıl boyunca uyuşturucu kullanan oğlunun, kendisine ve çevresindekilere yaşattığı cehennem azabını olanca samimiyetiyle dile getiriyor. Bir anne olarak oğlunu uyuşturucunun elinden kurtarmak için verdiği mücadeleyi ve hayal kırıklıklarıyla geçen yıllarını anlatıyor.

Aktardığı gerçekler, toplumun uyuşturucu bağımlısı gençlerin ailelerine karşı beslediği önyargıları sarsacak kadar çarpıcı.

İsviçre asıllı olan E.B., takma isim kullanmaktan vazgeçti. Onun, kendini kamuoyunun önüne çıkma cesareti, sakıncalı noktaları açıkça konuşması kadar takdire değerdi.

Yazara göre, eroinmanlara, "zavallı" kurbanlar olarak acımak yetmiyor ve onlara bu zehirleri sağlamayı kolaylaştırmakla hiçbir eroinman kendi bağımlılığından kurtulamıyor. Uyuşturucuyla mücadelede ağırlık noktası daha çok önleyici ve bağımlılığa karşı mücadeleci tedbirler üzerinde yoğunlaştırılmalıdır.
(Arka Kapak)