Zamanla yarıştığımız yaşam karmaşasında, sürekli bir yerlere yetişmeye çalışırken yalnızlığa doğru sürükleniriz bireysel dünyamızın derinliklerinde… Çevremizde olup bitenden bihaber bireyler olarak çoğalırken birbirimizi anlamaktan ve hoşgörü duygusundan uzaklaşırız. Giderek aralanan mesafeyle yalnızlık hissi çöker insanın en çaresiz kaldığı anlarda. Bazı anlar olur ki dünyaları kurtarırız ama gönülleri kaybettiğimizin farkına bile varmadan.
Sokakta gördüğümüz o çaresiz insan, soğuk kaldırı ...